คำพิพากษาฎีกาที่ ๑๐๓๔๒/๒๕๕๕
ป.วิ.อ. การรับฟังพยานหลักฐาน (มาตรา ๒๒๗ วรรคสอง)
พ.ร.บ.ยาเสพติดให้โทษ พ.ศ.๒๕๒๒ (มาตรา ๑๕, ๖๖)
ความผิดฐานจำหน่ายเมทแอมเฟตามีนในคดีนี้ ผู้จับทั้งสองปากไม่เห็นเหตุการณ์ด้วยตนเองในขณะล่อซื้อ เพียงแต่รับฟังมาจากสายลับอีกทอดหนึ่ง แต่โจทก์ไม่ได้อ้างและนำสืบสายลับเป็นประจักษ์พยาน และไม่ได้ความว่ามีการวางแผนเตรียมการที่จะใช้ธนบัตรเป็นหลักฐานในการล่อซื้อ
การที่โจทก์ไม่ได้นำสายลับมาเบิกความจึงทำให้มีน้ำหนักน้อย สำหรับคำรับสารภาพในชั้นจับกุมของจำเลยทั้งสองไม่อาจนำมารับฟังเป็นพยานหลักฐานได้ นอกจากนี้โจทก์ไม่มีพยานหลักฐานอื่นมาสนับสนุน พยานหลักฐานของโจทก์จึงยังมีความสงสัยตามสมควรว่า จำเลยทั้งสองกระทำความผิดฐานจำหน่ายเมทแอมเฟตามีนหรือไม่ ให้ยกประโยชน์แห่งความสงสัยนั้นให้จำเลยทั้งสอง ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๒๒๗ วรรคสอง
คำพิพากษาศาลฎีกาที่ ๖๗๔๔/๒๕๔๘
ป.วิ.อ. มาตรา ๒๔๑
ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๒๔๑ เป็นเพียงบทบัญญัติสำหรับวิธีการสืบพยานวัตถุเท่านั้น หาใช่บทบังคับให้สืบพยานวัตถุเสมอไปไม่ หากศาลเห็นว่าไม่จำเป็นต้องตรวจดูพยานวัตถุก็อาจใช้ดุลพินิจไม่ตรวจดูเสียได้
การที่โจทก์อ้างส่งสำเนาภาพถ่ายธนบัตรที่ใช้ล่อซื้อซึ่งมีความชัดเจนสามารถตรวจดูลักษณะและหมายเลขธนบัตรได้โดยง่าย ทั้งจำเลยก็มิได้โต้แย้งความไม่ถูกต้องของสำเนาภาพถ่ายธนบัตรดังกล่าว ศาลจึงรับฟังสำเนาภาพถ่ายธนบัตรที่ใช้ล่อซื้อประกอบพยานบุคคลและพยานเอกสารอื่น ๆ เป็นพยานหลักฐานในคดีได้
คำพิพากษาศาลฎีกาที่ ๒๗๐/๒๕๔๒
ป.วิ.อ. มาตรา ๒๒๖
พ.ร.บ.วัตถุที่ออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาท พ.ศ.๒๕๑๘ มาตรา ๔ , ๑๓ ทวิ
ธนบัตรของกลางเป็นพยานวัตถุที่เจ้าพนักงานตำรวจใช้ล่อซื้อเมทแอมเฟตามีนจากจำเลย แม้จะมิได้ลงบันทึกประจำวันไว้ โจทก์ก็อ้างเป็นพยานเพื่อพิสูจน์ความผิดของจำเลยได้ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๒๒๖ เพราะไม่มีกฎหมายห้าม
แผนที่เกิดเหตุ เป็นเพียงพยานเอกสารจำลองถึงที่เกิดเหตุ ตามที่พนักงานสอบสวนได้จัดทำขึ้น แม้จะมีระเบียบให้พนักงานสอบสวนจัดทำขึ้นเพื่อประกอบคดี แต่ถ้าพนักงานสอบสวนมิได้จัดทำ ก็หาทำให้พยานหลักฐานอื่นที่โจทก์นำสืบเสียไปแต่อย่างใดไม่ หากพยานโจกท์ฟังได้ว่าจำเลยกระทำผิดตามฟ้อง ศาลก็ลงโทษจำเลยได้โดยไม่จำต้องมีแผนที่เกิดเหตุ
การที่จำเลยเอาเมทแอมเฟตามีนมาขายให้แก่สายลับผู้ล่อซื้อ แม้สายลับจะไม่มีเจตนาซื้อเมทแอมเฟตามีนจากจำเลยมาเพื่อเสพหรือแสวงหาประโยชน์อื่นใดจากเมทแอมเฟตามีน ก็ถือว่า จำเลยได้ขายเมทแอมเฟตามีนตามบทนิยามคำว่า "ขาย" ที่บัญญัติไว้ในพระราชบัญญัติวัตถุที่ออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาท พ.ศ.๒๕๑๘ มาตรา ๔ แล้ว
(ข้อพิจารณา.- ตามหนังสือ ตร.ที่ ๐๐๑๑.๒๔/๒๘๙๔ ลง ๓ ก.ย.๒๕๕๗ ได้กำชับการปฏิบัติหน้าที่ของตำรวจในการจับกุมผู้กระทำความผิดตาม พ.ร.บ.ยาเสพติดให้โทษ พ.ศ.๒๕๒๒ โดยเฉพาะในความผิดฐานจำหน่าย จะต้องมีพยานหลักฐานสำคัญที่ใช้ยืนยันหรือพิสูจน์ความผิดของผู้ถูกจับกุม เพื่อให้ศาลปราศจากข้อสงสัยในการล่อซื้อยาเสพติด โดยให้นำธนบัตรที่ใช้ล่อซื้อไปลงประจำวันไว้เป็นหลักฐานและถ่ายเอกสารธนบัตรไว้ด้วยให้ปรากฎชัดเจน มิใช่อาศัยแต่เพียงคำรับสารภาพในชั้นจับกุมของผู้ถูกจับกุม โดยปราศจากพยานหลักฐานอื่นสนับสนุนการกระทำผิด ทั้งนี้ โดยให้ถือปฏิบัติโดยเคร่งครัดและอย่าให้เกิดข้อบกพร่องขึ้นอีก)
ป.วิ.อ. การรับฟังพยานหลักฐาน (มาตรา ๒๒๗ วรรคสอง)
พ.ร.บ.ยาเสพติดให้โทษ พ.ศ.๒๕๒๒ (มาตรา ๑๕, ๖๖)
ความผิดฐานจำหน่ายเมทแอมเฟตามีนในคดีนี้ ผู้จับทั้งสองปากไม่เห็นเหตุการณ์ด้วยตนเองในขณะล่อซื้อ เพียงแต่รับฟังมาจากสายลับอีกทอดหนึ่ง แต่โจทก์ไม่ได้อ้างและนำสืบสายลับเป็นประจักษ์พยาน และไม่ได้ความว่ามีการวางแผนเตรียมการที่จะใช้ธนบัตรเป็นหลักฐานในการล่อซื้อ
การที่โจทก์ไม่ได้นำสายลับมาเบิกความจึงทำให้มีน้ำหนักน้อย สำหรับคำรับสารภาพในชั้นจับกุมของจำเลยทั้งสองไม่อาจนำมารับฟังเป็นพยานหลักฐานได้ นอกจากนี้โจทก์ไม่มีพยานหลักฐานอื่นมาสนับสนุน พยานหลักฐานของโจทก์จึงยังมีความสงสัยตามสมควรว่า จำเลยทั้งสองกระทำความผิดฐานจำหน่ายเมทแอมเฟตามีนหรือไม่ ให้ยกประโยชน์แห่งความสงสัยนั้นให้จำเลยทั้งสอง ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๒๒๗ วรรคสอง
คำพิพากษาศาลฎีกาที่ ๖๗๔๔/๒๕๔๘
ป.วิ.อ. มาตรา ๒๔๑
ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๒๔๑ เป็นเพียงบทบัญญัติสำหรับวิธีการสืบพยานวัตถุเท่านั้น หาใช่บทบังคับให้สืบพยานวัตถุเสมอไปไม่ หากศาลเห็นว่าไม่จำเป็นต้องตรวจดูพยานวัตถุก็อาจใช้ดุลพินิจไม่ตรวจดูเสียได้
การที่โจทก์อ้างส่งสำเนาภาพถ่ายธนบัตรที่ใช้ล่อซื้อซึ่งมีความชัดเจนสามารถตรวจดูลักษณะและหมายเลขธนบัตรได้โดยง่าย ทั้งจำเลยก็มิได้โต้แย้งความไม่ถูกต้องของสำเนาภาพถ่ายธนบัตรดังกล่าว ศาลจึงรับฟังสำเนาภาพถ่ายธนบัตรที่ใช้ล่อซื้อประกอบพยานบุคคลและพยานเอกสารอื่น ๆ เป็นพยานหลักฐานในคดีได้
คำพิพากษาศาลฎีกาที่ ๒๗๐/๒๕๔๒
ป.วิ.อ. มาตรา ๒๒๖
พ.ร.บ.วัตถุที่ออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาท พ.ศ.๒๕๑๘ มาตรา ๔ , ๑๓ ทวิ
ธนบัตรของกลางเป็นพยานวัตถุที่เจ้าพนักงานตำรวจใช้ล่อซื้อเมทแอมเฟตามีนจากจำเลย แม้จะมิได้ลงบันทึกประจำวันไว้ โจทก์ก็อ้างเป็นพยานเพื่อพิสูจน์ความผิดของจำเลยได้ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๒๒๖ เพราะไม่มีกฎหมายห้าม
แผนที่เกิดเหตุ เป็นเพียงพยานเอกสารจำลองถึงที่เกิดเหตุ ตามที่พนักงานสอบสวนได้จัดทำขึ้น แม้จะมีระเบียบให้พนักงานสอบสวนจัดทำขึ้นเพื่อประกอบคดี แต่ถ้าพนักงานสอบสวนมิได้จัดทำ ก็หาทำให้พยานหลักฐานอื่นที่โจทก์นำสืบเสียไปแต่อย่างใดไม่ หากพยานโจกท์ฟังได้ว่าจำเลยกระทำผิดตามฟ้อง ศาลก็ลงโทษจำเลยได้โดยไม่จำต้องมีแผนที่เกิดเหตุ
การที่จำเลยเอาเมทแอมเฟตามีนมาขายให้แก่สายลับผู้ล่อซื้อ แม้สายลับจะไม่มีเจตนาซื้อเมทแอมเฟตามีนจากจำเลยมาเพื่อเสพหรือแสวงหาประโยชน์อื่นใดจากเมทแอมเฟตามีน ก็ถือว่า จำเลยได้ขายเมทแอมเฟตามีนตามบทนิยามคำว่า "ขาย" ที่บัญญัติไว้ในพระราชบัญญัติวัตถุที่ออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาท พ.ศ.๒๕๑๘ มาตรา ๔ แล้ว
(ข้อพิจารณา.- ตามหนังสือ ตร.ที่ ๐๐๑๑.๒๔/๒๘๙๔ ลง ๓ ก.ย.๒๕๕๗ ได้กำชับการปฏิบัติหน้าที่ของตำรวจในการจับกุมผู้กระทำความผิดตาม พ.ร.บ.ยาเสพติดให้โทษ พ.ศ.๒๕๒๒ โดยเฉพาะในความผิดฐานจำหน่าย จะต้องมีพยานหลักฐานสำคัญที่ใช้ยืนยันหรือพิสูจน์ความผิดของผู้ถูกจับกุม เพื่อให้ศาลปราศจากข้อสงสัยในการล่อซื้อยาเสพติด โดยให้นำธนบัตรที่ใช้ล่อซื้อไปลงประจำวันไว้เป็นหลักฐานและถ่ายเอกสารธนบัตรไว้ด้วยให้ปรากฎชัดเจน มิใช่อาศัยแต่เพียงคำรับสารภาพในชั้นจับกุมของผู้ถูกจับกุม โดยปราศจากพยานหลักฐานอื่นสนับสนุนการกระทำผิด ทั้งนี้ โดยให้ถือปฏิบัติโดยเคร่งครัดและอย่าให้เกิดข้อบกพร่องขึ้นอีก)
